بازی تجریش مود شده در سبک معمایی توسط استودیو بازی سازی معروف و محبوب ایرانی لیموناد خانگی در مودینگ گیم به صورت رایگان برای اندروید منتشر شد.بازی ویدیویی تجریش یکی از آثار برجسته و خلاقانه صنعت بازی سازی مستقل ایران است که توسط استودیو لیموناد خانگی توسعه یافته و توانسته در مدت زمان کوتاهی توجه مخاطبان ایرانی و حتی علاقه‌مندان به بازی های جهان را به خود جلب کند. این بازی، اولین اثر ایرانی است که در سبک انومالی طراحی شده، سبکی که تمرکز اصلی آن بر کشف ناهنجاری‌ها و تغییرات جزئی و غیر منتظره در محیط‌های تکراری است. تجریش با الهام از بازی ژاپنی مشهور Exit 8 ساخته شده، اما وجه تمایز مهم آن در بومی‌سازی کامل و هوشمندانه فضای بازی است که به جای تونل‌های متروی ژاپن، در یکی از معروف‌ترین و پرترددترین مکان‌های واقعی تهران یعنی ایستگاه متروی تجریش جریان دارد.انتخاب مکان واقعی ایستگاه متروی تجریش نه تنها به بازی هویتی ملموس و آشنا می‌دهد، بلکه حس نزدیکی و اتصال عمیق‌تری بین بازیکن و محیط بازی برقرار می‌کند.برخلاف بسیاری از بازی‌های ترسناک که به خلق دنیایی کاملا خیالی می‌پردازند.این بازی از فضای روزمره و ملموس استفاده می‌کند تا ترس را به شکلی روان شناسانه به مخاطب منتقل کند،ترسی که از آشنا شدن با محیطی که هر روزه دیده می‌شود، اما حالا در قالبی وهم آلود و تهدید کننده جلوه می‌کند، ناشی می‌شود.این بازی از نظر طراحی نیز بر گرافیک مینیمال و ساده‌ای تکیه دارد که بر پایه رنگ‌های خاکستری، نور پردازی محدود و استفاده حساب شده از سایه‌ها ساخته شده است. این سبک گرافیکی، ضمن تمرکز روی جزئیات کلیدی، اجازه می‌دهد حس سردی، تنهایی و انزوا در بازیکن به خوبی ایجاد شود.نورهای چشمک زن و صدای اکوهای خالی مترو، در ترکیب با این طراحی مینیمال، فضایی سرد و گاه ترسناک به وجود می‌آورد که بازیکن را به دقت و توجه فراوان به محیط وادار می‌کند.سبک انومالی که در این بازی به کار رفته، یک تجربه روان شناسانه می باشد که تمرکز آن بر روی حافظه و دقت بازیکن است.در این سبک، بازیکن باید محیطی تکراری را بارها و بارها کند و کاو کند تا کوچک‌ترین تغییرات یا ناهنجاری‌های پنهان را کشف کند،تغییراتی که هر چند کوچک، اما پیامدهایی بزرگ برای روند بازی دارند. این ویژگی باعث می‌شود تا بازی به عنوان اثری چالش برانگیز و هیجان انگیز در سبک ترسناک شناخته شود، چرا که حس اضطراب ناشی از انتظار وقوع اتفاق بعدی، همواره در بازی جریان دارد و بازیکن را در وضعیت ذهنی خاصی قرار می‌دهد که شبیه به کابوسی تکرار شونده است.بازی با ترکیب عناصری مانند محیط آشنا، طراحی مینیمال و گیم پلی روان شناسانه، باعث شده است تا به یک تجربه منحصر به فرد در صنعت بازی‌های ایرانی تبدیل شود،تجربه‌ای که نه تنها به عنوان سرگرمی، بلکه به عنوان یک اثر فرهنگی و هنری نیز اهمیت دارد. این بازی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با بهره گیری از پتانسیل‌های فرهنگی بومی و تلفیق آن با سبک‌های جهانی، آثاری خلق کرد که هم در سطح داخلی و هم در بازار جهانی حرفی برای گفتن داشته باشند.بازی تجریش تا به امروز بیش از 10 هزار بار در سرتاسر ایران توسط کاربران دانلود شد.
نقد و بررسی بازی تجریش
بازی در قالب یک تجربه ترسناک روان شناسانه، ساختاری ساده اما پیچیده در گیم پلی خود دارد که بازیکن را به چالشی مستمر در شناسایی و تحلیل ناهنجاری‌ها دعوت می‌کند. بازیکن در نقش یک فرد معمولی وارد ایستگاه متروی تجریش می‌شود و هدف اصلی او حرکت از واگن شماره یک تا واگن شماره هشت است. این مسیر ظاهرا ساده، اما با پیچیدگی‌هایی در هر بار عبور همراه است که تجربه بازی را به شدت متنوع و جذاب می‌کند.هر بار که بازیکن به این مسیر وارد می‌شود، محیط بازی اندکی تغییر می‌کند،این تغییرات که به انومالی یا ناهنجاری معروف هستند، می‌توانند شامل تغییرات بصری کوچک اما محسوس، صداهای غیرمعمول، یا حتی وقایع و رویدادهای غیرمنتظره باشند.به عنوان مثال، ممکن است در یک واگن، رنگ دیوارها کمی تغییر کرده باشد یا صدایی غیر طبیعی از گوشه‌ای از مترو به گوش برسد.همچنین، رفتار مسافران یا اشیا ممکن است با حالت عادی متفاوت باشد، این موارد بازیکن را وادار می‌کنند تا با دقت و توجه فراوان محیط اطراف خود را بررسی کند و در نهایت تصمیماتی آگاهانه و هوشمندانه بگیرد.در این بین، گیم پلی بازی کاملا وابسته به توانایی بازیکن در شناسایی این ناهنجاری‌ها و نحوه برخورد با آن‌ها است.تصمیم‌گیری‌های نادرست یا غفلت از تشخیص تغییرات باعث می‌شود که بازی به نقطه شروع بازگردد و بازیکن مجددا مجبور به تکرار مسیر شود. این روند تکرار شونده نه تنها باعث افزایش حس ترس و اضطراب می‌شود، بلکه باعث می‌گردد تا بازیکن با هر بار بازی، به جزئیات بیشتری از محیط توجه کند و هر بار تجربه‌ای متفاوت کسب نماید.این شیوه طراحی گیم پلی باعث شده است که این بازی به یک تجربه تعاملی عمیق تبدیل شود که در آن حافظه و دقت بازیکن نقشی اساسی دارد. برخلاف بازی‌های اکشن که بیشتر بر واکنش‌های سریع و مهارت‌های فیزیکی تکیه دارند، این اثر به نوعی بازی فکری و روانی تبدیل شده است که بازیکن را به آرامش ذهنی و تفکر دقیق وادار می‌کند. در نتیجه، حس ترس و دلهره در بازی نه از موجودات ترسناک یا خشونت فیزیکی، بلکه از مواجهه با ناهنجاری‌ها و عدم قطعیت ناشی می‌شود.داستان بازی به صورت مستقیم و واضح روایت نمی‌شود، بلکه بیشتر از طریق فضای بازی و واکنش‌های محیطی به بازیکن منتقل می‌گردد. این روایت غیرمستقیم به نوعی باعث ایجاد حس تعلیق و کنجکاوی در بازیکن می‌شود و او را تشویق می‌کند تا در جریان بازی، به دنبال کشف جزئیات و معانی پنهان بگردد. به این ترتیب، هر بار که بازیکن از یک واگن به واگن بعدی می‌رود، بخشی از داستان مبهم و مرموز بازی نیز برایش آشکار می‌شود.از نظر مکانیکی، بازی با بهره‌گیری از رابط کاربری ساده و کنترل‌های حداقلی، سعی کرده است تجربه‌ای بدون پیچیدگی‌های اضافه ارائه دهد تا بازیکن صرفا بر روی کشف و تحلیل ناهنجاری‌ها تمرکز کند. این رویکرد باعث شده است که بازی برای طیف وسیعی از بازیکنان، حتی کسانی که تجربه چندانی در بازی‌های ویدیویی ندارند، قابل دسترس و جذاب باشد.
یکی از برجسته‌ترین نقاط قوت این بازی فضاسازی هنرمندانه و تاثیرگذار آن است. با وجود بهره‌گیری از گرافیک ساده و مینیمال، بازی موفق شده فضایی بی روح، سرد و وهم انگیز خلق کند که بازیکن را عمیقا درگیر خود می‌سازد. رنگ‌های خنثی و متمایل به خاکستری، نورهای کم جان و چشمک زن، و تونل‌های بلند و خالی مترو، محیطی ساخته‌اند که هم برای بازیکن آشناست و هم ناآشنا، جایی که روزمرگی و اضطراب با هم درآمیخته‌اند.این تضاد بین آشنایی و بیگانگی، احساس ترس و ناامنی روانی را به شکلی پنهان القا می‌کند. بازیکن در محیطی قدم می‌گذارد که آن را می‌شناسد، اما چیزی در آن اشتباه است. همین حس ناهماهنگی، سبک انومالی را تشکیل می‌دهد و توسعه دهندگان به خوبی توانسته اند آن را در قالبی ایرانی بازآفرینی کنند.در کنار طراحی بصری، صداگذاری و طراحی صوتی بازی نقشی حیاتی در ایجاد اتمسفر بازی ایفا می‌کنند.صدای قدم‌ها در تونل خالی، نویزهای گاه و بی‌گاه بلندگوهای مترو، سکوت مرگبار بین واگن‌ها و صداهای گنگ و نامفهوم، همه به تقویت حس دلهره و فشار روانی کمک می‌کنند. بازی معمولا از موسیقی کلاسیک یا زمینه‌ای صرف نظر کرده و اجازه داده تا صداهای محیطی و لحظات سکوت خودشان داستان را روایت کنند،تصمیمی هوشمندانه که موجب غوطه‌وری عمیق‌تر مخاطب می‌شود.بازخورد مخاطبان نسبت به بازی، به ویژه در فضای مجازی، بسیار مثبت بوده است. بسیاری از گیمرها در پلتفرم های مختلف مانند یوتیوب، آپارات و اینستاگرام، تجربه‌های خود را از بازی ضبط و منتشر کرده‌اند و از هیجان، ترس و تنش روانی بازی تمجید کرده‌اند و آن را نمونه‌ای موفق از بومی سازی یک سبک جهانی دانسته‌اند.یکی از ویژگی‌هایی که بازیکنان به آن اشاره کرده‌اند، توانایی بازی در ایجاد ترس بدون نیاز به استفاده از تصاویر خشن، دشمنان کلاسیک یا جامپ اسکرهای ارزان قیمت است. این ترس تدریجی و روانی، بسیار تاثیرگذارتر از ترس‌های لحظه‌ای عمل کرده و باعث می‌شود بازیکن ساعت‌ها پس از پایان بازی، همچنان درگیر فضای آن باشد.در نهایت، مشخص است که تجریش اثری شاخص و مهم در مسیر رشد بازی سازی مستقل ایرانی است. این بازی نه تنها نشان دهنده‌ی خلاقیت و جسارت سازندگانش در انتخاب سبک و روایت متفاوت است، بلکه الگویی برای دیگر بازی سازان ایرانی محسوب می‌شود که می‌خواهند مفاهیم بومی را در قالبی مدرن و جهانی ارائه دهند. استفاده از نمادها و مکان‌های آشنا مانند متروی تهران، به همراه ساختار گیم پلی خاص سبک انومالی، موجب شده است تا این بازی به عنوان یک تجربه خاص و در عین حال جهانی، قابل ارائه در سطح بین المللی نیز باشد.بدون شک، انتشار و توسعه بیشتر این قبیل بازی‌ها می‌تواند زمینه ساز ورود جدی‌تر بازی‌های ایرانی به بازارهای جهانی باشد.گرافیک بازی تجریش به شکل HD حیرت آوری همراه با جلوه های صوتی زیبا و جذابی و گیم پلی اعتیادآور و سرگرم کننده ای طراحی شد .
فیلم بازی تجریش هک شده :
1 – برای مشاهده فیلم که در کانال تلگرام مودینگ گیم قرار داده شده کلیک کنید
ویژگی های بازی تجریش هک شده :
1 – اولین بازی ایرانی در سبک انومالی: تلفیقی بومی از سبک انومالی که در دنیا هنوز تازه است
2 – فضاسازی واقع گرایانه بومی: طراحی دقیق ایستگاه مترو تجریش با جزئیات فرهنگی و بصری آشنا برای مخاطب ایرانی
3 – ترکیب ترس روان شناختی با تکرار : استفاده از چرخه تکرار و حس گیر افتادن برای القای وحشت
4 – طراحی مینیمال، کارآمد و هدفمند: گرافیک ساده اما دقیق که تمرکز را روی ناهنجاری‌ها می‌گذارد
5 – صداگذاری محیطی تاثیرگذار: استفاده هنرمندانه از سکوت، اکو، صدای پا و نویز برای ساخت جو وهم آلود
6 – تعامل بازیکن با حافظه و دقت: بازی مستقیما بر توانایی شناسایی تغییرات و تمرکز ذهنی تکیه دارد
7 – عدم نیاز به داستان مستقیم: روایت در بازی به صورت ضمنی و از دل محیط و تجربه بازیکن بیرون می‌آید
8 – فاقد خشونت ظاهری: بدون جامپ اسکرهای کلیشه‌ای و صحنه‌های خشن، اما با اضطرابی دائمی
9 – الهام گرفته از Exit 8، اما بومی شده: بازی‌ای که با حفظ روح سبک ژاپنی، شخصیت مستقل ایرانی دارد
10 – طراحی رفتار غیر طبیعی شخصیت‌ها: NPCها (مسافران مترو) با حرکات و نگاه‌های غیرعادی، تجربه‌ای ترسناک می‌سازند
11 – تکرار متفاوت در هر بار بازی: هر دور عبور از واگن‌ها با تغییراتی همراه است که بازی را از یکنواختی دور می‌کند
12 – افکت‌های نوری عجیب و راز آلود: استفاده از نورهای چشمک زن و سایه‌های غیرعادی برای ایجاد حس بی‌ثباتی
13 – متن‌ها و دیالوگ‌های فارسی برای عمق بیشتر: استفاده از زبان مادری به جای ترجمه یا زبان بیگانه
14 – احساس بی‌پناهی در محیط آشنا: تقابل میان شناخت فضا (متروی تهران) و بیگانگی ناهنجاری‌ها، احساس ترس را دوچندان می‌کند
15 – برخورد با انتخاب‌های مبهم: بازیکن باید تصمیم بگیرد که جلو برود یا برگردد، بدون آن‌که مطمئن باشد چه چیزی درست است
16 – ساخته شده با موتور ساده اما خروجی حرفه‌ای: علی‌رغم محدودیت‌های فنی، کیفیت نهایی بسیار قابل‌قبول است
17 – پشتیبانی از جامعه گیمرهای ایرانی: ساخت بازی‌ای بومی برای مخاطبی که مدت‌هاست دنبال محتوای محلی باکیفیت بوده
18 – حضور پررنگ در شبکه‌های اجتماعی: بازتاب گسترده در یوتیوب، آپارات، توییچ و اینستاگرام
19 – قابل تجربه با سخت افزار متوسط: نیاز نداشتن به سیستم قوی برای اجرای روان
20 – طراحی بصری تکرار شونده : ظاهر هر واگن شبیه به قبلی است،اما درونش اتفاقی عجیب پنهان شده
* نکته *
برای دانلود فایل ها بدون مشکل و قطع نشدن هنگام دانلود که معمولا هنگام فایل های حجم بالا پیش میاد پیشنهاد میکنیم از برنامه مدیریت دانلود پیشرفته ADM استفاده کنید
برای دانلود برنامه مدیریت دانلود پیشرفته ADM برای اندروید کلیک کنید
0 نظر
ارسال نظر